Blues Peer zaterdag Peer (27-05-2023) reporter & photo credits: Rootsville info organisatie: Blues Peer © Rootsville 2023

Het belooft een zonnig weekend te worden op 'Blues Peer' als we de huidige Armand Pien mogen geloven en dit in tegenstelling tot vorig jaar toen de hemelsluizen werden opgezet. Maar liefst 12 bands vandaag op de twee podia met headliners als 'Triggerfinger', 'Robert Cray Band' en 'Walter Trout', maar ook met de soul van Michelle David & The True-Tones. Ook Kitty Daisy & Lewis zullen de weide aan het dansen krijgen met hun mix van rhythm 'n blues, skiffle en zelfs ska.

Krijgen we ook het gitaargeweld van de 'Sons', met daarna een ingetogen singer-songwriters momentum met 'Meskerem Mees', Britse harmonica blues met 'Errol Linton' maar ook twee blues divas als 'Erja Lyytinen', uit het land van de duizend meren, en rechtstreeks uit de Big Easy, onze eigenste 'Ghalia Volt' die dan weer de Mississippi hier tot leven zal brengen. Openen doen ze hier vandaag met een band van eigen Limburgse bodem die rock en bluesrock samenbrengen onder de noemer 'Lapwing Trail' waarna we er eentje krijgen uit Humo's Rock Rally, 'Isaac Roux'. Voor wie na dit alles Urbanus niet heeft gehoord dat het gedaan is en je naar huis mag gaan is er nog de afterparty met 'Sanseveria Sound System'.

Na een wandelingetje op de camping om even gedag te zeggen tegen bekende gezichten wordt het rond 12.30 tijd om het 'nieuwe' heiligdom te betreden. Gisteren met de 'Peerse Feesten' was het 'Sold Out' en ook vandaag zou met het prachtige weer het niet anders zijn. De site krijgt van mezelf al een 10/10 op gebied van indeling, zo is er ook terug een plaats voorzie voor diegene die hun festival stoeltje in aanslag hebben. We ontmoeten ook al meteen vrienden van andere festivals zoals onze Waalse vrienden van 'Devant-Les-Bois' en de Pater 'Familias' van 'be-Mine Blues'.

Ook Peter van 'Rolmo's Roots Rock' en de PR diensten van 'Move2Blues', 'Goezot', 'Oetsloeven Blues',en 'Hookrock' tekenden al van bij aanvang present. Zelfs uit het verre Vloanders waren die van 'Blaublues' al bekendheid aan het geven aan hun affiche en na een woordje met enkelen van 'Gevarenwinkel' te hebben geplaatst werd het tijd om ons naar de 'Mississippi Club' te begeven. Daarna toch nog vlug gedag zeggen tegen wat Limburgse blues muzikanten en tijd om ons plaatsje bij de andere fotografen in te nemen. Niet meteen met ganse bloempotten gooien dacht ik toen want het enige en kleine euvel is dat er voor hen in deze kleinere 'Mississippi Club' geen front stage is voorzien waardoor we als fotograaf een beetje van de beleving gaan moeten missen door de twee podia. Een tent die naar de verwachte aanloop zelfs een paar vierkante meter groter mocht zijn. De beleving waarmee we gaan aanvatten is er eentje met een groep uit het eigenste Limburg.

Die van 'Lapwing Trail' spelen hier dus zo goed als een thuismatch wanneer je bekijkt dat het wereldburgers zijn uit deze provincie. Het is een 5-koppige band die hun inspiratie halen uit de 60-ties en 70-ties. Al vlug kwamen ze tot de conclusie dat ook zij zich wilden wagen aan het componeren  van eigen materiaal, en zij dat zijn Wim op gitaar en vocals, Joachim op drums, Wesley aan de bas, Pieter aan de toetsen en Ruben op gitaar. Hun thuishaven is Herk-de-Stad en openen hun festival seizoen hier met hun aantreden op ‘Blues Peer’. Op 10 juni openen dit vijftal ook 'be-Mine Blues'.

Hun intrede is er eentje met op de achtergrond het nummer 'Brick House' van de 'Commodores' waardoor hun start hier ook bijzonder funky mag worden genoemd met hun opener 'Wondering Eyes', iets wat toehoort aan diegenen die voor de eerste keer het nieuwe 'Blues Peer' in hun armen te komen sluiten. Met nummers als het funky 'Charlene’ laten ze horen dat ze breed genoeg kunnen gaan in het blues- en rock genre, en waar kan je zo het meeste roem vergaren dan hier op een podium in Peer. 'Mr. Big Man' laat er zo meteen geen gras over groeien. Onder de noemer van 'Local Heroes' is zo de kop eraf voor vandaag.

Niet dat we voorstander zijn van het switchen tussen verschillende podia maar sinds de heropstart vorig jaar van ‘Blues Peer’ werken ook zij nu met twee podia Het maakt niet zo veel uit als er maar geen overlappingen komen en zo staan we nu klaar voor ‘Isaak Roux’.

'Isaac Roux' is een landgenoot die furore kwam te maken op ‘Humo’s Rock Rally’ waar hij vorig jaar als laureaat werd gekroond. Louis De Roo zoals zijn echte naam is stak zelfs de plas over om lessen te gaan halen als songwriter bij niemand minder dan Paul McCartney en zoals je weet hebben de ‘Beatles’ het toch maar waar gemaakt.

Met nummers als ‘White Rose’ en ‘Lonely Wolf’ belanden we zo in de dromerige popfolk. Als muzikant kreeg hij ook de erkenning bij andere Belgische bands als 'Portland' en  'The Bony King of Nowhere' waar hij reeds als voorprogramma mocht aantreden. 'Blues Peer' kan hij bij deze ook aanvinken.

De echte blues liefhebbers kennen dit festival al jaren als een blues en rhythm 'n blues festival en dus zullen nu al wel klaar staan voor de ontmoeting met 'Ghalia Volt'. Deze dame stond ooit gewoon in onze hoofdstad als Busker aan haar bekendmaking te werken. Na haar opmars met de band ‘The Naphtalines’ werd het al vlug ‘Ghalia & Vooodoo Casino’. Ghalia wilde alsmaar vooruit en nam zo ook een album op met Johnny Mastro & Mama’s Boy’s’.

Plots verliet ze zo ook België en kwam terecht in New Orleans. Met een mix van Blues, Delta Boogie en Rock 'n Roll staat ze ervoor bekend de tent in vuur en vlam te zetten. Of het nu met band is of als 'One-Woman-Band' zoals ze in 2020 haar album kwam uit te brengen en hier vandaag zal aantreden, het maakt haar niet uit en zo heeft deze dame het ook al gemaakt in het land van de blues. De zuiderse zonnebril, die ging al vlug aan de kant.

Ghalia brengt ons voornamelijk eigen werk maar ook een cover als 'Shake Your Money Maker' gaat er hier vlotjes in. Rock ’n roll krijgen we ook met ‘It Ain't Bad’ en 'Just One More Time' uit haar album ‘Mississippi Blend’. We mogen dit jaar nog een nieuw album verwachten van deze ‘Ghalia Volt’ en ook met nieuwe nummers zal het vuur meteen aanslaan bij het horen ervan, net als bij ‘4AM Fried Chicken’. This is 'The' Voodoo Woman!

Nu we toch bezig zijn met dames die de blues tot een kunst verheffen is er ook de Finse gitaar diva 'Erja Lyytinen'. Altijd al fan geweest van haar en het was een leemte toen ze als mama het een beetje langzamer aan ging doen. Gelukkig voor haar fans kwam ze vorig jaar met het album ‘Waiting For The Daylight’ op de proppen.

Erja Lyytinen begon met gitaar spelen toen ze 15 jaar oud was. Rond dezelfde tijd begon ze haar eigen liedjes te schrijven. Op de middelbare school trad ze op met verschillende projecten, waaronder een door soul beïnvloede Brothers & Sisters-band, waarin ze de zangeres was. Op 21 november 2019 ontving Lyytinen de prestigieuze "Savonmuan Hilima"-prijs en is ze een van de beste Finse bluesrock gitariste die we hier ooit aan het werk zagen. Eén en al passie is het minste wat je kan zeggen bij deze 'Erja Lyytinen'.

Met de titeltrack hiervan maar ook met nummers als ‘Diamonds On The Road’ en Bad Seed’ weet ze ons weerom hier op ‘Blues Peer’ meteen in te pakken. Gelukkig krijgen we ook nog oudere nummers en hebben we ook een ontmoeting met Jimi Hendrix op 'Crosstown Traffic'. Je zou kunnen stellen wanneer je deze Erja Lyytinen een tijdje niet meer hebt gezien van ‘It Hurts Me Too’.

Wie zegt dat we geen blues meer hebben hier op deze festivalweide wanneer we ons al begeven naar de volgende muzikant, 'Errol Linton'. Sinds zijn passage op Moulin Blues en vorig jaar nog op Gevarenwinkel heeft deze Britse harper geen geheimen meer voor ons. Zijn skills op de Mississippi saxofoon zal jullie nimmer of nooit vervelen, dit samen met een blend van blues en reggea.

Hoe moeilijk het ook is om te geloven, maar Errol Linton speelt al bijna dertig jaar de Brixton-blues. Aanvankelijk een straatmuzikant in de Londense straten en metro, werd Errol al vroeg opgemerkt door John Walters,  de gevierde producer van John Peel.

Nummers als opener 'City Blues' is van het soort waar iedere blues liefhebber kan van genieten en zo ook de aanwezigen dit jaar op 'Blues Peer'. Zijn bassist is een opmerkelijke verschijning en die shufflin' drummer, oh man. Ook een nummer als 'Sad and Lonesome' huisvest niets anders dan pure klasse. Door heel wat ritmeveranderingen komt deze harper ook soms in het straatje van Wets-Coast terecht. 'Shake'm All Down' en het prachtige 'Cry To Me' van Solomon Burke deden de rest. Er uit gaan met een reggea deuntje op 'Honey Dapper' is des te meer bevordelijk voor de zomerse sfeer vandaag. Yah man, I love it!

Even de riem eraf voor de blues liefhebbers om zo verstrooiing te vinden bij 'SONS', al zal hun stevig gitaarwerk u ook kunnen bekoren. Het is een Belgische garagerock-band waarvan de vaders van de bandleden met elkaar bevriend waren, waardoor voor de naam 'Sons' werd gekozen. De band was begin 2018 een van de drie eindwinnaars in de talentenwedstrijd 'De Nieuwe Lichting' van' Studio Brussel'. 'Sons' was in 2018 te zien op diverse festivalpodia, waaronder Rock Werchter en sloot het jaar af met een uitverkochte clubtour. Op 19 april 2019 verscheen hun eerste LP 'Family Dinner' en vorig jaar konden we er kennis mee maken op 'Sjock'.

Een beetje gitaargeweld ter afwisseling dus, en dat van een nieuw Antwerps zootje ongeregeld met in de rangen Robin Borghgraef op gitaar en vocals, Jens De Ruyte op bas, Arno De Ruyte op gitaar en Thomas Pultyn op drums. Met 'SONS' grasduinen we in het Belgisch patrimonium van de garage punk.  Uiteraard krijgen we de titeltrack van 'Family Dinner' maar zo ook het met punk geïnfiltreerde 'I Need A Gun' of het on speed gebrachte 'Do They See Me'.

Tijd voor een cool down en  die krijgen we op het andere podium met singer-songwritster 'Meskerem Mees'. Mees is geboren in Ethiopië en kwam via adoptie, toen ze tien maand oud was, naar Merendree bij Deinze (België). Haar voornaam betekent "nieuw begin", wat verwijst naar 1 september, de eerste dag van het Ethiopische nieuwjaar.

Tijdens haar nog prille carrière heeft Meskerem Mees al aardig wat prijzen in de wacht gesleept zoals de 'Grand Jury Price' tijdens de 'Music Move Europe Awards'. Meskerem Mees treedt met deze erkenning in de voetsporen van succesvolle artiesten als Stromae, Adele, Mumford & Sons, Dua Lipa, Rosalia. Ze heeft een unieke stem en is bijzonder authentiek te noemen waardoor ze op het prestigieuze 'Jazz Festival van Montreux' in Zwitserland de prijs voor jong talent mocht ontvangen. Vandaag laat ze zich begeleiden door cellist Frederik Daeleman.

Vandaag aanhoren we ongetwijfeld haar debuutsingle 'Joe' maar ook he misschien wel autobiografische 'Where Am I From' of het mooi luisterend 'Man of Manners'. Onthaastend te noemen en een mentale rustpauze kan nooit kwaad. Openen doen beiden met 'River song' en het is mooi om luisteren. Gewaardeerd werd 'Meskerem Mees' ongetwijfeld alleen was het met deze intimistische nummers spijtig dat de combinatie met veel zon en bier niet meteen een goede invloed op sommigen onder ons hadden. 'Meskerem Mees' daarentegen was vandaag onze 'Best Friend'.

Allemaal verzamelen geblazen nu voor die muzikale familie uit Londen. Hier in België begon het voor 'Kitty Daisy & Lewis' allemaal met die enorme hit van Canned Heat, 'Goin' Up The Country'. We liepen zowat storm voor deze formatie maar in 2017 brachten ze hun album 'Superscope' uit met garagerock en 60-ties geïnspireerde pop en rock. Niets mis mee maar ons bluesy gevoel kreeg toen wel een ferme deuk. Gelukkig zag ik ze enkel weken geleden nog op 'Roots & Roses' en hadden ze zich weer volledig herpakt.

Met hun instrumentale opener 'Paan Boogie Man' zag het er evenwel terug goed uit en konden we terug genieten van een mix van blues, rhythm 'n blues, soul, ska en vandaag ook redelijk wat skiffle. Het werd terug als 'Smokin' in Heaven'. Hun kracht als muzikale familie bestaat erin dat ze om de haverklap een change-over doen op het podium wat voor een meer dan welkome interactie zorgt in de bomvolle tent.

'It Ain't Your Business', 'Good Looking Woman' en 'Baby Bye Bye' het smaakte allemaal weer naar meer zoals op Louis Jorden's cover 'Ooo Wee' waar de tent volop op mee swingde. Als vanouds is ook papa Durham weer van de partij. Lewis schudde nog een mooi akoestisch nummer uit zijn mouw met 'Developer's Disease' maar helaas met 'Say You'll Be Mine' voelde we de bui al hangen. Gelukkig veerde de tent nog op met het ska geïnfiltreerde 'Tommorow' en namen we afscheid met 'Will I Ever' en gelukkig voor ons ook met 'Going Up The Country' en zo zullen we vannacht terug gerust slapen. Voor de liefhebbers hiervan, ze zijn volgende maand nog te zien in 'De Casino' te Sint-Niklaas.

Met 'Michelle David & The True Tones' zullen de fans van gospel-blues nu wel een stapje voorwaarts zetten. Wat begon als een project om de geboorteplaats van Soul en R&B te ontdekken, resulteerde in vier albums met gospelsmaak. Het leverde ook een Edison-nominatie op (The Dutch Grammy). Na verloop van tijd ontwikkelden ze zich van een project dat het gospel-genre verkende tot een legitieme band met hun eigen stijl. Wat hen ertoe heeft gebracht dit in steen te gieten met een nieuwe naam, 'Michelle David & The True-Tones'.

Haar muziek is mede door de tand des tijds verandert is prachtige soul met een pure klankleur die ons doet denken aan 'Betty Wright'. Bij haar openers hoorden we ook 'Better Days' waarbij een deel van de 'Blue-Tones' voor de aanzet zorgden en voor mezelf smaakte dit al meteen naar meer. 'Taking It Back' werd ingezet door een doordringende bassdrum. De rifjes een de Gibson "Golden Top" deden de rest.

Indrukwekkend was dan ook het Gospel getinte 'There Is A Place' en this I like :-). Het verdere optreden werd dan een rollercoaster van soul en rhythm 'n blues, dit met nummers als 'Made It Over' en 'Need Your Help' en besluiten we zo van 'Yeah Yeah Yeah', it's gonna be alright!

Tijd om aan de grote legumes te beginnen en daarmee doelen we op 'The Robert Cray Band'. Robert Cray is een Amerikaans bluesmuzikant, gitarist en zanger. Hij was een van de artiesten, zoals ook Stevie Ray Vaughan en George Thorogood, die een breder publiek bereikten op de radio met het spelen van vernieuwende gitaarblues in de jaren 80. Zijn hits als 'Right Next Door' en 'Don't Be Adraid Of The Dark' van 1988 zijn iconisch geworden. De aankondiging om geen flash te gebruiken wekte dan weer bij de fotografen een hilarisch moment op. Het zal wel bedoeld zijn voor de wannabe's.

Op donderdag 18 mei tekende deze Robert Cray nog present in de 'Koningin Elizabethzaal' in Antwerpen. Deze bluesman blijft maar albums uitbrengen aan de lopende band en zo is er dit jaar nog het uitgebrachte 'Strong Persuader'. 'I Don't Care' komt dan weer uit zijn album 'Robert Cray & Hi-Rhythm' uit 2017. Zijn feilloze skills op de gitaar doen bewondering opwekken zoals op 'The Things You Do To Me'.

De opener 'Anything You Want' was meteen bijzonder funky en levendig te noemen. Ook kregen we 'Sitting On The Top Of The World' van die legendarische Mississippi Sheiks. Met 'You Must Believe In Yourself' haalde hij dan weer uit het arsenaal van Johnny Copeland en kan je ook terug vinden op dat album uit 2017. 'Right Next Door' kon uiteraard rekenen op bijzonder veel bijval bij de Peer-gangers en 'Times Makes Two' is dan de perfecte afsluiter voor dit bijzonder feilloos optreden hier van deze Robert Cray.

Van die ene grote bluesnaam naar de andere is vanavond hier a peace of cake op 'Blues Peer' en zo belanden we al bij de voorlaatste band van deze saturday night live. Op het podium staat niemand minder dan bluesrocker 'Walter Trout' op ons te wachten. Voor hij in 1989 begon met zijn eigen band was hij lid van de legendarische 'John Mayall's Bluesbreakers'. Namen als B.B. King en Muddy Waters hebben een grote invloed op hem, maar de meeste invloed heeft gitarist Mike Bloomfield op hem nagelaten.

In 2014 werd Walter Trout getroffen door kanker maar deze akelige ziekte kreeg hem niet klein en in 2015 bracht hij als antwoord het album 'Batle Scares' uit. Sindsdien is Walter Trout terug alive and kickin' en dat zullen ze hier ook aan de Deusterstraat #78 geweten hebben. Vorig jaar was er nog het album 'Ride' en dat album staat uiteraard in de spotlights vanavond. Nummers als 'Ride' en 'Ghosts' komen uit dat laatste album en laten een Walter trout horen die nog steeds één van de beste bluesrockers is in het circuit. Maar ook eentje als 'I Can Tell' uit zijn 'Live' album bij Ruf Records uit 2006. Ook van de collega's hun nummers is deze Walter Trout niet vies en dit maakt hem ook nu nog zo waanzinnig populair.

Aan alles komt een einde ook aan deze zaterdag van 'Blues Peer' en zo zitten we met 'Triggerfinger'al aan band #12. Deze band ontstond in 1998 en in 2003 werd de toenmalige gitarist vervangen door  Paul Van Bruystegem, AKA Monsieur Paul of Lange Polle. Ook die is er nu niet meer bij en wordt vervangen door de jongere Wladimir Geels. In 2004 bracht 'Triggerfinger hun debuutalbum op de markt met nummers als 'Lil' Teaser' en 'Drivin' en werden toen zelfs goed ontvangen bij het blues publiek. Ruben Block, Mario Goossens en Wladimir Geels weten nog steed de gemoederen te beroeren. Voor diegene die dachten dat daarnet de registers helemaal open werden getrokken, wat dan gezegd van deze 'Triggerfinger'.

In 2011 hadden ze hier een monsterhit met 'I Follow Rivers' van de Zweedse singer-songwritster 'Lykke Li', een nummer dat naar alle waarschijnlijkheid luid zal meegekeeld worden door de aanwezigen. Na 'Live at Forest National' uit 2017 brachten ze in 2017 nog het stevigere 'Colosus' op de markt. Vanavond als afsluiter werd het een soort van 'Best Of'. Nummers als ''I'm Coming For You' en 'Let It Ride' hitsen de tent naar een delirium. Heerlijk is ook nog steeds 'All This Dancing Around' waar ze hier zijn mee groot geworden en hoeft het nog gezegd dat de sfeer opperbest werd met 'I Follow Rivers'?

De afterparty met 'Sanseveria Sound System' laten we wijselijk aan ons voorbij gaan. De jaren weetjewel en morgen moeten we hier al fris en monter terug staan op 'High Noon'. CU, tot Blues Peer! We laten de weide achter voor wat ze is want morgen is er alweer een topdag hier op 'Blues Peer'.

en kiekeboe, kijk wie er er weer op onze festivals staan...volhouden Ann.